ลุยกับเจ๊บุ๋ม!! ตัวประกอบดังกว่าซุปตาร์! แต่ถ้าได้รู้ค่าตัวแล้วถึงกับผงะ!!


"พี่คะ หนูอยากเป็นดาราค่ะ" คำนี้บุ๋มเจอะเจอเยอะมาก โดยเฉพาะช่วงสามสี่ปีหลัง น้องบางคนแท็กรูปมาในไอจี ประหนึ่งว่าดิฉันเป็นเอ ศุภชัย หรืออุ๊บ วิริยะ หรือพจน์ อานนท์ ที่สามารถพาเด็กเข้าสู่วงการได้ ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่า บุ๋มทำไม่ได้นะคะ ทุกวันนี้ยังขอละครเค้าเล่นอยู่เลย ยังเป็นแค่ลูกจ้างค่ะ ซึ่งถ้าพูดถึงอาชีพนักแสดงสมัยก่อน อาชีพนักแสดงเป็นอาชีพเต้นกินรำกิน หมายถึงอาชีพที่ไม่สามารถสร้างความมั่นคงให้กับตัวได้ แล้วถ้าถามว่าปัจจุบันแตกต่างจากสมัยก่อนหรือไม่?

ด้วยประสบการณ์ที่แอบมองชีวิตดาราคนอื่นๆ และมองผ่านชีวิตตัวเองมากว่า 15 ปี!
ขอบอกตรงๆ เลยว่า "ไม่ต่างค่ะ!!!"
...มันคือความจริง!

นักแสดงเป็นอาชีพที่ไม่มั่นคงเลย มีเรื่องมีราวนิดเดียวก็หายไปได้ในบัดดล เสียโฉมพิการเสียชีวิตก็จบกัน

แต่ก็อย่างว่า ความเป็นดารา การเป็นคนมีชื่อเสียง มันดูหอมหวาน ไหนจะคนห้อมล้อม ไหนจะคนขอลายเซ็น ไหนจะการได้อยู่หน้าจอ ได้เป็นคนดัง ไหนจะรายได้ที่เข้ามา ดังนั้นพี่บุ๋มขา...ให้หนูเป็นนักแสดงตัวประกอบเดินผ่านฉากก็ได้ค่ะ! (อะ! ยังตื๊ออีก) 

นักแสดงตัวประกอบหรือที่เรียกว่า เอ็กซ์ตร้า (Extra) คือ นักแสดงที่มีความจำเป็นต่อละครอย่างมาก โดยเฉพาะฉากที่ต้องการความยิ่งใหญ่อลังการ ฉากที่ต้องการให้มีผู้คนเยอะๆ นักแสดงเหล่านี้ต้องไปยืนให้เต็มฉาก ถ้าเป็นยุคปัจจุบันน่ะไม่เท่าไร แต่ถ้าเป็นย้อนยุคก็ต้องแต่งตัวกันนาน แล้วยิ่งถ้าเป็นผี! โอ้โห! แต่งเอฟเฟกต์กันน้ำตาไหล ซึ่งถ้าแต่งย้อนยุคกับเอฟเฟกต์ กองถ่ายมักจะเตรียมให้ แต่ถ้าเป็นละครยุคปัจจุบันนักแสดงตัวประกอบต้องแต่ง หน้าทำผมและเตรียมเสื้อผ้าไปเอง

ส่วนค่าตัวที่ได้ขึ้นอยู่กับบทบาทที่ต้องแสดง จากหลักร้อยจนถึงหลักพันต่อหนึ่งคิว (1 คิวคือเวลาทำงานตั้งแต่ 6 โมงเช้าถึง 6 โมงเย็นโดยประมาณ ถ้าเกินเวลาก็จะคิดเป็นอีก 1 คิว แต่ก็มีบางกองถ่ายทำมึน เกินมา 2-3 ชั่วโมง ก็ไม่ยอมจ่ายเพิ่มให้) ถ้ามีบทมีชื่อตัวละคร ราคาจะอยู่ที่ 3,000 - 10,000 บาทต่อคิว ถ้ามาแล้วจากไปแต่มีบทพูด เช่น เป็นแม่ค้าข้างบ้านที่ด่ากับนางเอก, เป็นคุณหมอที่ออกมาบอกว่าคนไข้ปลอดภัยแล้ว, เป็นตำรวจที่เข้ามาในโกดังแล้วบอกว่า "นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทุกคนยกมือขึ้น", หรือเป็นกรรมการบริหารในที่ประชุมแล้วยกมือพูดว่า "ผมเห็นด้วยกับนโยบายนี้" ดาราตัวประกอบเหล่านี้ค่าตัวจะอยู่ประมาณ 1,000 - 5,000 บาท (เสื้อผ้าหน้าผมต้องเตรียมมาเอง บางทีมาถึงรอตั้งนานพอจะเข้าฉาก ผู้กำกับบอกไม่เหมาะดูโทรมไปก็อดเล่นต้องเดินกลับบ้านก็มี แต่นักแสดงเหล่านี้เราจะสามารถแอบเห็นได้ตามละครหลายเรื่อง ไปได้ทุกช่อง หนังโฆษณาอีกหลายต่อหลายเรื่อง

บทที่จะได้รับก็จะแนวเดิมๆ ใครเป็นหมอก็จะเป็นหมออยู่เรื่อยๆ ใครที่เป็นเสี่ยหื่นๆ ก็จะได้เป็นอยู่อย่างนั้น ใครมีหนวดมีเคราก็จะเป็นนักเลงหัวไม้คอยปล้ำนางเอกให้พระเอกมาช่วย จนนักแสดงเอ็กซ์ตร้าบางคนต้องคอยฟิตร่างกายเล่นกล้ามตลอดเพื่อจะได้รับบท ละครย้อนยุคถอดเสื้อถือดาบ

ส่วนตัวประกอบในฉากงานเลี้ยงปาร์ตี้นางเอกเดินแฟชั่นโชว์ ถ้าสวยก็ได้ขึ้นเวทีเดินสวนกับนางเอก เหมือนอย่าง ชมพู่ อารยา ที่เคยทำตอนเข้าวงการใหม่ๆ (แต่ความสวยและจังหวะชีวิตของชมพู่ทำให้ปัจจุบันเธอกลายเป็นนางเอกซุป'ตาร์ และนี่ก็คงเป็นอีกหนึ่งประกายความฝันของคนหลายๆ คนที่คิดว่าการเป็นดาราเอ็กซ์ตร้าก็อาจจะกลายเป็นดาราซุป'ตาร์โด่งดังได้ เช่นกัน)

ส่วนดาราตัวประกอบคนไหนที่สูงอายุก็จะเป็นคุณหญิงคุณนายในงานเลี้ยงต้อง เอาชุดราตรีมาเอง แต่งหน้าทำผมตีโป่งเอง ถ้าบทที่ไม่มีการพูดอะไรแค่แสดงสีหน้าตอนนางเอกโดนขัดขาสะดุดล้มลงตอนเดิน แบบ กลุ่มนี้จะได้อยู่ที่ 1,000 บาท (ลุงคนนึงเล่นเป็นควาญช้างได้คิวละ 1,000 บาท บ้านอยู่แถวมีนบุรี จ่ายค่าแท็กซี่ไปกลับวันละ 400 เหลือ 600 กลับบ้าน)

มีละครเรื่องนึงที่บุ๋มแสดงแล้วต้องมีเด็กวัยรุ่น 2 คนมาเป็นนางต้นห้อง คอยเปิดประตูคอยรับคำสั่ง คอยเดินตามกางร่มให้ คอยจับแขน 2 ข้างของนางเอกไม่ให้ดิ้นเพื่อให้บุ๋มตบได้ถนัดมือ บุ๋มแอบถามราคาค่าตัวของน้องว่ามานอนกลิ้งเกลือกรอตั้งแต่เช้ากว่าจะได้ถ่าย บ่ายสอง น้องๆ ได้รับค่าตัววันละเท่าไร? น้องๆ บอกว่าวันละ 250 บาท หืม??? ใช่ค่ะ! ฟังมาไม่ผิด! แล้วบางทีก็ไปถ่ายที่ต่างจังหวัด หนีไปไหนก็ไม่ได้ แถมเมื่อรับเล่นแล้วก็ต้องมาทุกวันที่บุ๋มเข้าฉาก เปลี่ยนตัวไม่ได้! แต่บุ๋มก็งงว่าทำไมค่าตัวน้อยจัง? หรือได้ 300 แต่โดนนายหน้าหัก 50 บาท? สืบความไปมาเลยทราบเรื่องว่า แท้จริงแล้วนักแสดงเหล่านี้ควรได้ค่าตัวน้อยสุดอยู่ที่ 1,000 บาท แต่โดนหักหัวคิวหลายต่อหลายทอด จนไปเหลืออยู่ที่ตัวน้องเพียงแค่ 250 บาท แต่ถ้าน้องรับได้ก็ทำกันไปก็แค่นั้น (รับเงินสดก่อนกลับบ้าน)


ส่วนชีวิตความเป็นอยู่ของนักแสดงตัวประกอบในกองถ่าย พวกเขาได้รับการดูแลอย่างอบอุ่นเป็นธรรมชาติ (ประชด)

เนื่องจากนักแสดงตัวประกอบเหล่านี้จะถูกเรียกมากองๆ กันไว้ตั้งแต่เช้า แต่งตัวเสร็จแล้วก็ต้องรอเข้าฉากอยู่ตามสุมทุมพุ่มไม้ ไม่ได้อยู่ในห้องแอร์หรือในบ้านพักเหมือนอย่างดาราตัวใหญ่ อาหารการกินก็เป็นข้าวกล่องที่ทางคนดูแลนักแสดงตัวประกอบจัดหามา หรือไม่ก็เป็นข้าวกองถ่าย แต่ตักข้าวแล้วก็ต้องไปหาที่กินตามขอบต้นไม้ขอบปูนไม่ได้นั่งโต๊ะกินข้าว เหมือนดาราเค้า แต่ต่อให้ลำบากขนาดไหน บางคนก็ยอมที่จะเป็นดาราตัวประกอบตลอดชีวิต


บุ๋มเห็นตัวประกอบชายคนนึงตั้งแต่บุ๋มเริ่มเข้าวงการเมื่อ 15 ปีก่อน รับบทเป็นพระเอกมิวสิกวิดีโอเพลงลูกทุ่งทั่วไป รับบทเป็นตัวประกอบ เป็นนักข่าวเป็นเพื่อนพระเอกในละครหลายเรื่อง เวลา 15 ปีผ่านไป ละครเรื่องล่าสุดที่บุ๋มเล่นเค้าก็ยังเป็นนักข่าวอยู่อย่างนั้น

เลยคิดได้ว่าบางทีการทำงานเป็นดาราตัวประกอบแบบนี้ ก็ยังสบายกว่างานใช้แรงงาน แถมยังได้อยู่หน้ากล้องอย่างที่ฝัน ได้เจอดาราคนโปรด แล้วถ้าเป็นดาราใหญ่ใช่ว่าจะอยู่ได้นานเหมือนพวกดาราตัวประกอบ ดังมากก็ดับง่าย จึงเห็นสัจธรรมของชีวิตข้อนึงว่า

…ไม่ว่าตัวเราจะทำอะไร จะเป็นใคร ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำ เพียงพอแล้ว! จริงไหม?? ...


ที่มา:http://narinthainee4-you.blogspot.com/2016/01/blog-post_289.html